Zaloguj się

Nargothrond · 09-21-2006, 08:58 PM

,,Dlaczego miałbym się bać wyrazić to otwarcie? Ależ tak w y k o r z y s t u j ę świat i ludzi! Przy tym mogę się otworzyć na każde wrażenie, nie odrywając mej uwagi od Siebie samego. Mogę kochać, kochać całą duszą, pozwalając pożerającemu płomieniowi miłości palić się w mym sercu i traktując ukochanego wyłącznie jako p o ż y w k ę dla mej namiętności, którą się wciąż na nowo sycę. Troszczę się o niego tylko jako o o b i e k t m e j m i ł o ś c i ; jedynie o niego, którego p o t r z e b u je moja miłość, o ,,najukochańszego''. Jakże byłby Mi obojętny, gdyby nie moja miłość! Nim tylko ją karmię, do tego go p o t r z e b u j ę - c i e s z ę s i ę nim. Weźmy jakiś inny, podobny przykład. Widzę, jak armia upiorów straszy ludzi trzymających się ciemnych zabobonów. Czy sądzicie, iż to miłość do Was każe Mi użyć mych sił, by obezwładnić światłem dnia tę mroczną zjawę? Czyż piszę z miłości do ludzi? Nie, piszę, by dać życie m y m myślom ; i choćbym przewidywał, że zakłócą one wasz spokój i ciszę , że królestwo myśli da początek najkrwawszym wojnom i zagładzie wielu pokoleń - to i tak bym je upowszechniał. Róbcie z nimi, co chcecie i potraficie - to wasza rzecz, Mnie to nie obchodzxi. Być może przyniesie Wam to jedynie zmartwienie, walkę i śmierć, a tylko garstce - radość. Gdyby wasze dobro leżało Mi na sercu, to postąpiłbym jak Kościół, zakazując świeckim czytania Biblii ; bądź jak chrześcijańskie władze, ustanawiając święty obowiązek ,,chronienia prostego ludu przed złymi książkami.''
Lecz tego, co myślę, nie wyrażam ani ze względu na Was, ani - na Prawdę. Nie -
<<Ja śpiewam tak jako ten ptak,
Co w górnym mieszka lesie ;
Nagrodą moją wolny szlak
I pieśń, co z piersi rwie się >>
Śpiewam, bom śpiewak. A Was wykorzystuję, gdyż potrzebuję - uszu.
Gdzie świat wchodzi Mi w drogę - a wchodzi Mi w drogę wszędzie - tam go pożeram, by zaspokoić głód mego egoizmu. Nie jesteś dla Mnie niczym innym jak tylko strawą, tak jak i Ja jestem przez Ciebie spożywany i pochłaniany. Stosunek, który istnieje pomiędzy Nami, to stosunek u ż y t e c z n o ś c i , pożyteczności , korzyści. Nie jesteśmy S o b i e n a w z a j e m nic winni, albowiem to, co wydaje się, iż jestem Tobie winien, co najwyżej jestem winien Sobie. Gdy się uśmiecham, by Cię rozweselić, to znaczy, iż zależy M i na twej wesołości, mój uśmiech zaś wyraża tylko me pragnienie ; do tysięcy innych ludzi, których nie zamierzam rozweselać - nie uśmiecham się wcale''.