Ok, zobowiązania, powiedzmy , formalne to akurat jedna z niewielu rzeczy, która przeraża mnie w dorosłości. Myślę, że po części znajduję się już za tą granicą, więc wydaje mi się, że mogę się uważać za kogoś, kto ma jakieś porównanie ^^
Jestem jeszcze w klasie maturalnej, więc nie zdążyły we mnie uderzyć [wciąż mieszkam z rodzicami] aczkolwiek od dawna wiele musiałam robić sama, moi rodzice mnie nie rozpieszczają, uwierz mi :) To chyba w dużej mierze kwestia wychowania i tego jak rodzice nauczą nas radzić sobie z różnymi sprawami. Ja akurat mam za sobą od diabła pisania podań i różnych dokumentów przy okazji organizacji konwentów mangowych i działalności w bractwie, negocjacji ze szkołami, także tego typu sprawy nie stanowią dla mnie aż tak dużego problemu, chyba że chodzi o rachunki i finanse... Zawsze czułam się w ich wypadku niepewnie ^^
Co się tyczy odpowiedzialności - nie mów, że będąc nieletnim czułeś się bardziej... powiedzmy, bezkarnie. Przecież wtedy nie odpowiada się w taki stopniu własną osobą, ale nadal się odpowiada - osobami i majątkiem rodziców ^^
Jeśli chodzi o podejście nauczycieli - akurat liceum wybrałam sobie wspaniałe, więc tam nie mam problemów, ale w gimnazjum miałam wrednych nauczycieli. To była najlepsza szkoła tego szczebla w mieście i non stop trwał tam wyścig szczurów. Nie tylko między uczniami, chociaż głównie na nas się to odbijało. Atmosfera była spięta, fałszywa i niechętna, toteż niezbyt mile ją wspominam. A nauczyciele, z racji tego, że szkoła działała przy liceum, nie cackali się z nami.
Wiem, że nauczyciele akademiccy przechodzą czasem sami siebie w zgryźliwości i złośliwości, ale cóż - takie życie. Co im zrobisz?
Ze mną nigdy nikt się nie bawił, więc zdaję sobie sprawę, że i teraz dziać się tak nie będzie.
Eh, jasne, rozumiem :) Ale są oczekiwania, które trzeba spełnić i które chce się spełniać. Wobec prawa, kraju, szkoły, bliskich. Te, o których mówisz, akurat mnie nie bardzo obchodzą - podchodzę do tego w taki sposób" rób co chcesz, bylebyś nie wyrządzał szkody. Postępuję wg tego i mam wiele szalństw na koncie. A reakcje ludzi nie bardzo mnie obchodzą. Jeśli podłoga jest, to znaczy, że równie dobrze można na niej stać, jak i siedzieć i niech nikomu to nie przeszkadza, dopóki sami mają swoje miejsce :P
Tu akurat moja metryka niewiele ma wspólnego z zachowaniem - gdyby wiek warunkował do tego stopnia nasz rozwój, wszyscy bylibyśmy tacy sami pod tym względem, a jak kazdy myślę zauważył, dysproporcje rysują się dość znaczne.
Co się jeszcze tyczy dorosłości - myślę, że ludzi najbardziej przeraża w niej fakt, że będą mogli liczyć tylko na siebie. Na szczęście tą lekcję mam już za sobą :)
A dorosłość niesie ze sobą wiele korzyści, dla mnie szczególnie ważną jest niezależność :)
Wracając do tematu reakcji ludzkich - olać. Jeśli im nie przeszkadzasz, to niech i oni nie przeszkadzają Tobie. Żyje się tylko raz i trzeba ten raz wykorzystać, żeby potem nie stać nad młodszym pokoleniem i nie wyrzucać im, że dobrze się bawią. :>
wspaniałe rzeczy zazwyczaj się nie spełniają a szkoda 
A jakbym miał się przejmować tym,jak ludzie zareagują na moje zachowania to bym chyba z domu nie wyhodził-zawsze znajdzie się ktoś,komu coś nie do końca odpowiada...Niemniej może za jeszcze rok lub dwa będę poważnym,ustatkowanym facetem?Pożyjemy zobaczymy,na razie jednak szczerze wątpię 
półbuty damskie KOI FOOTWEAR czarne (TIRA MARY JANE SHOES BLACK)
koszulka PRINCE - PURPLE DOVES
koszulka GRAVE DIGGER - THE GRAVE DIGGER
koszulka OPETH - THE LAST WILL AND TESTAMENT