Achaja

[Arieen]

Tom 3... hmmm, jak widze dość niepochlebne macie opinie i w wielu przypadkach uzasadnione. W ostatniej części Ziemiański za bardzo skupił się na tych wszystkich walkach i co rusz przypominaniu czytelnikowi, że właśnie czyta o zupełnej zmianie świata etc. etc. A przecież ten fakt powinien być raczej tłem akcji, a nie najważniejszą rzeczą... przynajmniej mnie osobiście bardziej obchodziło to co się stanie z Achają, niż z jej światem, bo chyba naturalne, że czytając książke utożsamiamy się z bohaterami, a nie krajobrazem wokół nich, czyż nie? Poza tym Meredith wogóle nie miał jakiejś wyjątkowej roli do odegrania, a jego wątek z tego co zauważyłam w wszystkich częściach jest dość rozbudowany. Motyw śmierci Zaana zupełnie mi się nie podobał. A epilog... mi by bardziej pasowało wywalić te wszystkie wyjaśnienia z kim co się stało, a zamiast nich dla kontrastu z zakończeniem dać np. taką jakby "migawkę", Syrinx za 1000 lat i Achaja w tym samym miejscu, po jakieś tam bitwie (bo przecież wspomniano, że Achaja była jedyną osobą, która zdobyła stolice Luan dwukrotnie)... Wydaje mi się, że to by naturalniej i ciekawiej wyszło niż takie wałkowanie histori pojedynczych postaci... i pozostawiło by to co ja lubię najbardziej, pole do wyobraźni (każdy by mógł sobie sam sobie dopisać co się stało z jego ulubioną postacią).

Dla przeciwstawienia powyższych niedociągnięć powiem, że mimo wszystko "Achaję" przyczytałam jednym tchem, głównie dla tego, że pomysły w większości złe nie były, a styl, którym napisano książkę jest wielkim plusem. Momentami też Ziemiański wykazał się całkiem niezłym poczuciem humoru. No, ale można to było wszystko bardziej dopracować...